Перш чым узяцца за працу, мы вырашылі прайсціся па знакамітай сёмкаўскай экасцяжыне, пра якую ўжо столькі разоў чулі, але яшчэ не бачылі. Даўжынёй яна каля аднаго кіламетра і праходзіць праз яблыневы сад, луг пры рацэ і стары прысядзібны парк. Уздоўж усяго маршрута ўсталявана сорак інфармацыйных стэндаў рознага памеру і зместу. На адных, невялічкіх, змешчаны выявы адметных паркавых раслін і тутэйшых птушак (іх галасы можна паслухаць на адмысловай інтэрнэт-старонцы, куды вядзе QR-код). Іншыя, большыя па памеры, распавядаюць пра гісторыю гэтага комплексу і пра славутых асоб, якія калісьці наведвалі ці працавалі ў Сёмкаве (прыкладам, Якуб Колас і Янка Купала). Да вельмі ўдалых знаходак можна аднесці стэнд у выглядзе мальберта, прысвечанага славутаму мастаку Напалеону Орду. Усталяваны ён на месцы, адкуль мастак у сярэдзіне ХІХ стагоддзя замаляваў Сёмкаўскі палац. Ёсць цікавыя стэнды і экалагічнай тэматыкі. Досвед, як мне падаецца, варты пераймання! Гэтая частка мерапрыемства прайшла пад знакам збору смецця ўздоўж сцяжыны.
Уласна сам “нядзельнік” распачаўся а 12-й гадзіне на палацавым падворку. “Задача дня” была пастаўлена не надта амбітная — прыбраць кустоўе, якое панарасло ўздоўж падмуркаў палаца, а таксама ачысціць ад дрэў-самасеек і сумніку дзве цэнтральныя залі. І ў адведзеныя на гэту працу дзве гадзіны мы ўклаліся. Прычым не маючы ні трымераў, ні іншай, больш шумнай тэхнікі, з якімі можна было б здолець значна больш і за меншы прамежак часу. Выснову аб выніках нашай працы можна зрабіць па фотаздымках “да” і “пасля”. У “нядзельніку” ўзялі ўдзел сябры і чытачы нашай газеты — прафесар Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, мастацтвазнаўца Яўген Шунейка, магістр Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта мастацтвазнаўца Марыя Пастухова, гісторык Ілья Чарняўскі. “Культуру” ж прадставілі стылістычны рэдактар Мацвей Зайцаў і аглядальнікі рэдакцыі Данііл Шэйка і аўтар гэтых радкоў.
Працы ў Сёмкава, па шчырасці, хапае. Прычым не толькі ў самім палацы. Вось што прыходзіць у галаву перадусім: варта вызваліць з палону зеляніны стары маляўнічы флігель праваруч ад палаца, бо ўлетку ён ледзь праглядаецца. Не лішне было б ачысціць ад хмызняку і прастору за палацам і колішнія сходы ў парк (які таксама патрабуе дагляду). Але такія касметычныя захады могуць пацешыць толькі турыстаў, паток якіх у Сёмкава расце дзень пры дні. Лёс жа самой гістарычнай перліны Міншчыны, помніка нацыянальнай значнасці, застаецца няпэўны.
Зміцер ЮРКЕВІЧ